Renske tijgert vrolijk naar haar eerste verjaardag. In haar ontwikkeling slaat ze sommige stadia over en neemt ze voor andere ruim de tijd. Al een paar maanden denken we dat ze nu toch wel snel zal gaan kruipen, maar op onze laminaatvloer beweegt ze zich al tijgerend makkelijker voort dan op handjes en knietjes.
Vastberaden verkent ze elke dag elke vierkante meter van ons huis. Als ze een obstakel tegenkomt, dan gaat ze er omheen, doorheen en… sinds kort probeert ze ook overheen! Vooral haar box, met die handige spijlen, vindt ze leuk om zich aan op te trekken. Als dat lukt, dan staat ze een paar tellen alleen op haar voetjes, tot haar beentjes moe worden en ze op haar luierbibbes neerploft.


De herfst is aan komen waaien. Regen slaat tegen de ramen van ons (dorps)huis. Hèt seizoen om met een plaid om je heengeslagen op de bank te genieten van een mok warme chocola en een brok speculaas. Volgens velen was de zomer nat en koud, dus eigenlijk is deze herfst een verlengde zomer. Heerlijk, nog twee maanden zomer! Hopelijk begint het half november stevig te vriezen zodat het water om het huis mooi glad bevriest. Daarna een dik pak sneeuw zodat we zacht vallen als we de eerste onwennige slagen maken op onze glij-ijzers. Als we  weer fatsoenlijk vooruit komen ziet Loes zich graag de buggy op schaatsen voortduwen. Lekker op de bevroren vaart Ons Dorp door.  Dokus sleept zich morrend de dagen door. Op zich is hij altijd vrolijk, maar ook hij verheugt zich enorm op de sneeuw. Lekker darren met de andere buurhonden, sneeuwballen happen en over water lopen. Hij weet nog niet dat hij de slee met Renske mag trekken, maar als hij dat goed doet, dan krijgt ie een soeplepel snert door zijn brokken.      

In november willen we met ons allen Sinterklaas binnenhalen. Misschien komt hij op pakjesavond dan ook nog even bij ons langs. Wat mij betreft staat er bij ons dan een paar uur een paard in de gang. Vijf december blijft nog even de vraag wat we doen. Maar ik blijf stilletjes hopen…

Een week na Sinterklaas gaan we erop uit om een kerstboom te kopen. Ik hoop dat Natuurmonumenten of het Utrechts Landschap een happening organiseert waarbij je zelf je boom mag zagen. Vorig jaar ook geprobeerd, maar we waren te laat, dus kwamen we toch weer bij de Hornbach uit. Het optuigen zal wat anders gaan dit jaar: geen glazen ballen, maar kunstig door Loes gemaakte vilten Nijntjes aan de takken.

Een van mijn voornemens is om ook in de eerste weken van 2012 alle naaldbomen met kluit, die bij het grof vuil staan, te verzamelen en stiekem in het park te planten. Op die manier krijgen de kinderen die nu in Ons Dorp worden geboren, straks als ze wat groter zijn, een mooie plek om hutten te bouwen. Het illegaal aangelegde bos telt nu al twee boompjes.